indignat està el Gall Dindi
de no tenir la veu clara.
Entristit de gelosia,
amb l’ànima atrotinada
viu el pobre nit i dia.
Pertorbat fins el deliri
per què li surt esquerdada,
i porta com un suplici
l’escarni de la veïnada.
Va arribar fins la follor
quan havia de sentir
amb despler del més pitjor
el bell piular i barbutir
del Rossinyol amb dolçor...
...
Liber III. XVIII. Pauo ad Iunonem de uoce sua
Pauo ad Iunonem uenit, indigne ferens
cantus luscinii quod sibi no tribuerit;
illum esse cunctis auribus mirabilem,
se derideri simul ac uocem miserit.
Tunc consolandi gratia dixit dea:
"Sed forma uincis, uincis magnitudine;
nitor smaragdi collo praefulget tuo,
pictisque plumis gemmeam caudam explicas."
"Quo mi" inquit "mutam speciem si uincor sono?"
"Fatorum arbitrio partes sunt uobis datae;
tibi forma, uires aquilae, luscinio melos,
augurium coruo, laeua cornici omina;
omnesque propriis sunt contentae dotibus.
Noli adfectare quod tibi non est datum,
delusa ne spes ad querelam reccidat."
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada